Afscheid
31 Oktober 2025, de dag stond in het teken van afscheid.
Eerst van een zeer geliefde collega, die met pensioen ging. Feest met veel oud-collega’s en mooie herinneringen aan de fijne tijd waarin wij samenwerkten.
Later op de avond het afscheidsfeestje met de actieve mensen achter Buurtruimte De Nieuwe Reiger, het gebouw wordt grootschalig gerenoveerd. En daar werd mooi duidelijk, dat afscheid van het een, het begin van iets anders kan zijn. Want naarmate de avond vorderde en ik meer kleine gesprekjes voerde met iedereen, kwam dát als rode draad heel helder naar voren.
Het houdt niet op, de betrokkenheid bij elkaar, bij een fijnere buurt, een mooiere samenleving. Iedereen bleek alweer plannen te hebben voor de toekomst. Een nieuwe plek om een initiatief onder dak te brengen. Een reis in het vooruitzicht.
We genoten van het lekkers dat de catering had gemaakt en heerlijks wat de overburen waren komen brengen. Als kers op de taart waren er heerlijke bonbons van de bovenburen, als dank voor het fijne ‘samenwonen’.
Waar ik tegen het eind van de lange dag best een beetje tegen opzag, het opruimen na afloop, ging ook dat op z’n Reigers, in een vloek en een zucht met vereende krachten.
“Maandag komen de verhuisdozen”, zei ik. En voorzichtig: “… willen jullie alvast nadenken over wat er mee naar huis moet?”, want van iedereen is er wel een stukje ‘thuis’ in De Nieuwe Reiger terecht gekomen.
“Jazeker, en ik ga alvast achter kranten aan voor de keukenspullen.”
“Jawel, maar eh… ik had het eigenlijk voor híer gekocht.”
“Zeker, maar we kunnen pas tweede helft van november over, is dat erg?”
En, licht vermanend: “Heb je wel opslagruimte voor de rode kast geregeld?”
Ja dat heb ik. 😉 Alles komt goed.
En dan ’s avonds na thuiskomst lees ik, dat ons grote voorbeeld in opbouwwerkland, Spaarndammerbuurter Ton Heijdra is overleden. Definitief afscheid…
Eindsprint!
De afgelopen maanden waren druk, druk, druk, een soort eindsprint waarbij iedereen zich inzette om doelen en activiteiten vorm te geven. Team Buurtwerk Westerpark, een team van twaalf personen in Westerpark, heeft een verdeling van taken waarmee de teamleden zich bezighouden. Naast je eigen taken help je elkaar als collega’s. Sommige projecten gaan niet alleen over Westerpark maar over heel West, daaraan werk je samen met collega’s uit de andere wijken. Het werk moet ook geregistreerd worden, verslag schrijven.
Er zijn regelmatig veranderingen in de organisatie, waardoor je je moet aanpassen. Nieuwe collega’s komen en andere collega’s, waarmee je jaren hebt gewerkt, nemen afscheid. Inderdaad alles verandert, alles stroomt, zeggen ze. Persoonlijk vind ik het wel lastig, die veranderingen. Je wilt erbij stilstaan en tijd nemen om erover na te denken, dankbaar voor de samenwerking. Maar nieuwe collega’s komen en dat is ook goed, zo gaat het dan. Ik merk, dat ik de verandering als een soort rouwperiode ervaar, sentimenteel om wat was.
Als nieuw team gaven we begin september een feest voor de vrijwilligers om ze te bedanken voor hun inzet. Dat was erg leuk. Om een Italiaanse sfeer te creëren, hebben we de was buiten opgehangen en er was Polkamuziek en catering van Isam (de kok van buurtrestaurant Hembrug & Zaandammer).
Zo sta je er dan als team Buurtwerk en ieder heeft een rol. Talenten worden gezien. Westerpark is best groot en daarom werken we als team op verschillende locaties. De vaste standplaatsen zijn de Horizon en de Koperen Knoop, De Nieuwe Reiger wordt komende maanden verbouwd. We komen als team één keer per week bij elkaar om alles door te spreken en te plannen. Behalve samen praten is samen werken en samen doen het beste voor respect en acceptatie, dat geldt natuurlijk voor alles en iedereen, waardoor ik in ieder geval weer plezier hebt in mijn werk. 😜
Toppers in het Groen
Wat hebben we toch krachtige en sterke buurtbewoners in de buurt, die mij altijd verrassen met wat ze voor elkaar kunnen krijgen. Zoals het tuinfeest van de Groenflirafauna groep, een tuinfeest met een opkomst van ruim 140 buurtbewoners!
Wat begon als een intakegesprek met één buurtbewoner eindigde met een gesprek met twee buurtbewoners, wat uiteindelijk een team is geworden van tien buurtbewoners! Een hecht team, dat zich wil inzetten om de tuinen bij de Koperen Knoop te verbeteren. De passie en motivatie van dit team was zo mooi om mee te maken. Ze hebben een geweldige visie voor wat ze willen doen met deze tuinen.
Om het buurtinitiatief te lanceren, hadden ze een geweldig idee bedacht: een tuinfeest organiseren voor de buurt. Gezellig met elkaar in de zon van een drankje en hapje genieten. Dit werd dan ook het Groenflirafauna Tuinfeest genoemd. Met een bijdrage uit het buurtbudget van de gemeente en van Rochdale, konden ze een geweldig tuinfeest neerzetten. Daarnaast hebben lokale ondernemers ook hapjes gesponseerd, wat erg fijn was. Het werd dan ook een groot succes met een mooie opkomst van meer dan 140 buurtbewoners.
Dat is nou echt opbouwwerk
Waarom is dit nou echt opbouwwerk? Het is echt opbouwwerk omdat je soms alleen maar iemand de goeie kant op moet sturen en in diens eigenkracht zetten, waardoor het zelfstandig van de grond komt en er een geweldig eindresultaat van komt. Het is om deze reden dat ik dan ook mijn werk doe. Dit is wat de taak is van een buurtwerker in mijn ogen. Buurtbewoners in hun eigen kracht zetten, zodat ze hun idee voor de buurt daadwerkelijk kunnen gaan uitvoeren. Daardoor ontstaat er een zelfredzame buurt, waarin we elkaar kunnen ondersteunen en een gezellige tijd hebben. Dit is dan ook precies mijn visie.
Smaken van Gevouwen Herinnering
verhalen van Chinese senioren in Nederland.
Ik heb de schrijfworkshop Ontvouw Familieherinneringen gevolgd onder begeleiding van schrijver en spoken word artiest Lin An Pho. Ik merkte hoe krachtig woorden kunnen zijn, ze wekken herinneringen tot leven, brengen soms een glimlach, soms tranen en verbinden mensen door gedeelde ervaringen.
De workshop was een onderdeel van het project Smaken van Gevouwen Herinnering – Verhalen van Chinese senioren in Nederland. In dit project delen Chinese ouderen hun eerste stappen in Nederland, hun uitdagingen en herinneringen die hen hebben gevormd. Ze delen hun verhalen en laten zien hoe migratie levens kan beïnvloeden en ook hoe herinneringen helen, verbinden en kracht geven.
De verhalen werden verteld in de vorm van een theatervoorstelling en ik mocht daar getuige van zijn. Voor mij persoonlijk is het een en al herkenning en erkenning voor de Chinese ouderen, die zich aan het begin van de 20e eeuw in Nederland hebben gevestigd. Honderdduizenden Chinezen zijn hen hierna gevolgd. Na een eeuw van stereotiepe beeldvorming nemen de Chinese senioren nu de regie op hun eigen verhalen.
Het is bijzonder dat deze onzichtbare generatie Chinese ouderen hun persoonlijke verhalen delen met het publiek, want in de Chinese cultuur is spreken zilver, zwijgen goud. In veel situaties is het beter om niets te zeggen dan om te spreken.
De voorstelling is een initiatief van Stichting Tien Yan Nederland en wordt ondersteund door gemeente Amsterdam, 750 jaar Amsterdam, Lang Leve de Kunst, Cordaan en de OBA. Stichting Tien Yan Nederland zet zich in voor Chinese ouderen. Migranten, nakomelingen van migranten, kwetsbare mensen en ouderen kunnen bij de stichting hun talenten ontwikkelen om te gebruiken in de maatschappij en elkaar te helpen.
Fotograaf Mathilde Nai maakte een prachtige fotoserie van de Chinese ouderen uit de voorstelling.
Wie de foto’s bekijkt wordt verrast en ontroerd door hun verhalen.
(Foto-expositie tot en met november 2025, OBA Oosterdok, 3e etage).
Zij staat haar mannetje
Ik wil het even hebben over diversiteit in ons taalgebruik. En dan heb ik het niet eens over allerlei diversiteit, maar gewoon over vrouwen en mannen.
Zoals jullie weten bestaat de helft van de wereldbevolking uit vrouwen, en in het sociale domein is misschien wel 75% vrouw, inclusief managers en directeuren. Toch hoor ik de hele tijd mensen praten over bijvoorbeeld: “Er kwam vijftig man opdagen” of “We waren met veertig man sterk”, terwijl er toch heel veel vrouwen aanwezig waren. Waarom zeggen we niet gewoon: “Er waren vijftig mensen aanwezig”, vijftig deelnemers of bezoekers? Een brief beginnen we met ‘Geachte heer, mevrouw’, waarbij de heer altijd als eerste wordt genoemd, terwijl de kans groot is dat degene die de brief leest een vrouw is. Bij een sterke vrouw zeggen we: “Zij staat haar mannetje”, of “Zij heeft de broek aan” of “Zij heeft haar op de tanden”. Sterkte of kracht wordt hierbij automatisch geassocieerd met mannelijk. We kunnen ook gewoon zeggen: “Het is een sterke vrouw” of een sterk persoon. Als het over werktijd gaat, spreken we over mankracht of manuren in plaats van menskracht of mensuren of wat dacht je van uitzendbureau ‘Manpower’. En bij beroepen: bewindsman, ombudsman. Zelf ben ik sociaal raadsvrouw, maar mijn officiële functienaam is nog steeds sociaal raadsman.
Ik verwijt dit niet perse de mannen, want de vrouwen doen het net zo hard. Sterker nog, soms zijn mannen zich er meer bewust van. De herkomst is vaak te verklaren uit beroepen waarin van oorsprong alleen mannen voorkwamen, zoals het leger of de scheepvaart, bijvoorbeeld ‘met man en macht’ of ‘overmand worden’. Maar het is 2025 en dit taalgebruik wordt nu toegepast in hedendaagse beroepen als sociaal werk of in de politiek of ons alledaagse leven, zoals “Hé jongens” of ‘allemans vriend’,
Let er maar eens op, het zal je verbazen hoe vaak je deze termen (en andere) tegenkomt.
Jarig zijn
Jarig zijn. Hoe doet iedereen dat toch? Deze herfst is het weer zover, ik word weer een jaartje ouder. 34. Geen bijzondere mijlpaal, maar gewoon weer een stapje verder op de tijdlijn van het leven. En toch twijfel ik elk jaar opnieuw of ik het wel wil vieren. Iets organiseren rondom mijzelf voelt altijd zo ongemakkelijk. De aandacht, de cadeautjes, het zingen van “lang zal ze leven” – het is niet helemaal mijn ding. Ik vier liever het leven van anderen. Een ander in het zonnetje zetten, voelt voor mij veel natuurlijker.
Maar hier in de Spaarndammerbuurt wordt wél een groots verjaarsfeest gepland, want een van de bewoners wordt binnenkort 80 jaar! En dan moet ik toch toegeven: als ik zie hoe deze buurtgenoot zijn verjaardag omarmt, voel ik bewondering. Hij viert niet alleen zijn leeftijd (want wat een mijlpaal!) maar ook het samenzijn met zijn vrienden in de buurt en het geluk van nog steeds midden in het leven te staan. Deze winter worden daarom allerlei mensen uit de buurt uitgenodigd en het beloofd een groots feest te worden.
En tijdens mijn bewondering vraag ik mezelf af: misschien kan ik daar wel iets van leren, van het omarmen van mijn verjaardag. Dat jarig zijn niet draait om jezelf, maar om dankbaar te zijn voor alles wat er is en dat te delen met anderen. Dus wie weet… dit jaar misschien toch een klein feestje. Niet groots, maar een moment met dierbaren om me heen. Want ouder worden, hoe ongemakkelijk het soms ook voelt, is eigenlijk iets heel moois om te vieren. Dus wie weet…
Een vleugje Italië in de Staatliedenbuurt
De herfst is nu écht begonnen. Regen valt met bakken uit de hemel en mutsen en handschoenen komen weer uit de mottenballen. Een mooi moment om even terug te blikken op een dag vol zon, warmte en vrolijkheid. Op 4 september vierden we namelijk ons vrijwilligersfeest in de tuin achter Huis van de Wijk Koperen Knoop. En wat voor feest was het!
Het leek alsof we waren neergestreken in een klein Italiaans dorp.
De vrijwilligers van de Groenflirafauna groep hadden de tuin vooraf nog even grondig opgefrist – zo lief! – alles straalde. Overal hingen waslijnen met schoongewassen kledingstukken, gespannen tussen bomen en balkonnetjes van de seniorenflat. Alle kleding was zo vriendelijk gesponsord door de kringloopwinkel van Kerk en Buurt. Nogmaals onze hartelijke dank daarvoor!
De tafels waren feestelijk gedekt met rood-witte kleedjes en de medewerkers van Buurtwerk Westerpark wachtten de vrijwilligers op in hun mooiste kleren compleet met rode schortjes. De sfeer zat er meteen goed in.
Er was livemuziek verzorgd door het Frankfurter Polka Trio. Hun melancholische, lyrische en tegelijk aanstekelijke muziek – geïnspireerd op klezmer en filmmuziek – paste wonderbaarlijk goed bij het Italiaanse decor. Binnen de kortste keren werd er gedanst en gezwierd. Het leek alsof we allemaal even op vakantie waren.
Zelfs het verkeer droeg z’n steentje bij aan de chaos van de dag. Door een verkeersinfarct op de ring stond alles rondom de Koperen Knoop muurvast: auto’s toeterden, trams en taxi’s kwamen niet vooruit. Ook Isam, onze lieve cateraar van buurtrestaurant Hembrug & Zaandammer in de Horizon, stond al meer dan een uur vast in het verkeer. Terwijl de magen begonnen te knorren, sprong Marienna als een volleerde Italiaanse scooterbezorgster op de bakfiets om de gerechten zelf op te halen. Dankzij haar actie konden we daarna snel genieten van een overheerlijke Italiaanse maaltijd.
Als kers op de taart verscheen Len, verkleed als Italiaanse ijscoman, om samen met Roos iedereen te trakteren op een bolletje ijs.
È stata una bellissima giornata… Het was een prachtige dag…
☀️🍦
Dementievriendelijke Huizen van de Wijk
In Nederland krijgt 1 op de 5 mensen dementie. Daarom zijn dementievriendelijke ontmoetingsplekken belangrijk. Een fijne plek, waar mensen met elkaar in contact komen en samen leuke en zinvolle activiteiten kunnen doen. Een veilige en vertrouwde omgeving, waar iedereen zich welkom voelt en zichzelf kan zijn, ook mensen met geheugenproblemen of beginnende dementie. Ook voor hen is het belangrijk, dat ze zo lang mogelijk onderdeel blijven van de samenleving en blijven meedoen. Dat vraagt aandacht en soms ook aanpassingen van de locatie. Bijvoorbeeld aanpassingen van de fysieke ruimte en de keuze van activiteiten. En medewerkers en vrijwilligers, die de training Goed omgaan met dementie volgen.
Huis van de Wijk Horizon
Samen met Stichting Alzheimer maken we Huis van de Wijk Horizon (en andere Huizen van de Wijk) dementievriendelijk. Er zullen fysieke aanpassingen komen en beheermedewerkers en vrijwilligers gaan de training Goed omgaan met dementie volgen. Op dit moment zijn we nog druk bezig met die fysieke aanpassingen, bijvoorbeeld duidelijke bewegwijzering, rustige uitstraling, herkenbaarheid, goede akoestiek, en de trainingen staan gepland. Als dit allemaal gedaan is, mogen we de Horizon een dementievriendelijke ontmoetingsplek noemen.
Nog even wat feitjes
In Nederland wonen de meeste mensen met dementie thuis: 72% thuis, 28% in verpleeghuis.
Het aantal mensen met dementie stijgt: van 310.000 in 2025 naar 520.000 in 2040.
Er zijn meer vrouwen met dementie dan mannen: 6 op de 10 mensen met dementie is vrouw, dit komt vooral doordat vrouwen gemiddeld ouder worden dan mannen.
Ook jonge mensen kunnen dementie krijgen: ongeveer 15.000 mensen onder de 65 jaar hebben dementie.
Het gewenste aantal dementievriendelijke ontmoetingsplekken in 2030 is: 700 à 1.000.
Dit willen mogelijke bezoekers van ontmoetingsplekken daar graag vinden, hun top 5
Zinvolle activiteiten.
Anderen ontmoeten.
Voorlichting over leven met dementie.
Hulp bij omgaan met dementie voor mantelzorgers.
Ervaringen uitwisselen.
Óp naar dementievriendelijke Huizen van de Wijk, óp naar een dementievriendelijke Horizon!
Geduld
Ik heb nu vier weken mijn pup bij mij. Het is alsof ik een kleintje in huis heb genomen, dat net zo druk en nieuwsgierig is als een kind. Wat een werk en wat een gezelligheid tegelijk. Elke dag word ik uitgedaagd en gespiegeld in alles wat ik doe: hoe ik loop, hoe ik plan, hoe ik humeurig word als iets niet lukt. En elke dag leert ze me iets nieuws over geduld.
Net als in mijn werk. Ik ben nu een jaar in dienst, en ik kan zeggen dat het pas voelt alsof het normaal is, alsof ik mijn weg begin te vinden. Het vertrouwen groeit stap voor stap. Ik moet volhouden, ook als het tegenzit. En ik merk: als ik kalm blijf, win ik vertrouwen terug. Alles draait om rust bewaren en volhouden.
Ik houd me vast aan de gedachte dat alles vanzelf went, ook met een pup. De momenten waarop ik denk: help, wanneer gaat dit stoppen? Zoals het wel eens bij mijn enkels bijten gebeurt, die momenten zijn er en ja, ze zijn chaotisch. Maar ik weet ook dat ik later terugkijk en denk: wat was dit leuk. Dieren leven in het moment, hier en nu, en dat enthousiasme is aanstekelijk.
Dus ja, geduld is niet alleen een trucje, maar een manier van leven. De simpele, stille momenten later, dat is wat telt. En als ze eindelijk rustig ligt, terwijl ik werk, dan voel ik: dit is het waard!
Hoera, herfst!
Naast de regenbuien best een mooie tijd altijd. Pompoenen knallen de schappen uit, appels zijn rijp voor de oogst en er zit een lekker knispertje in de lucht ’s ochtends, waardoor je meteen goed wakker bent als je je neus buiten de deur steekt.
Minder vrolijk word ik van de korter wordende dagen, opstaan in het donker en thuiskomen in het donker… Fietspaden die glad zijn van de gevallen blaadjes, zeker in combinatie met regenbuien. Verblindende koplampen op fietsen en auto’s. Hoe lang gaat het lukken om de overstap naar het OV uit te stellen?
Bij De Nieuwe Reiger (DNR) luidt de herfst ook een voorlopig afscheid in van ons prachtige, karakteristieke maar ook wat bouwvallige gebouw. Heel 2026 zal daar grootschalig en grondig gerenoveerd worden. Na het Buurtfeest met Burendag lopen de activiteiten door, tot eind oktober nog in DNR en daarna op verschillende locaties in de buurt. Als het zover is, zal alle informatie duidelijk op de website staan.
Best raar om in een seizoen waarin, in de ideale situatie, de voorraadkast gevuld, dekbedden opgeklopt en de kachel weer eens aangestoken wordt, om dan bezig te zijn met opruimen, weggooien, inpakken en afscheid nemen van het vertrouwde. In plaats van knus cocoonen ter voorbereiding op de winter, moeten wij juist huis en haard verlaten en ergens anders onderdak vinden. Wat erg helpt, is het warme welkom dat verschillende buren ons aanbieden om de periode te overbruggen waarin we onze vertrouwde buurtruimte tijdelijk moeten missen. Wat maar weer eens onderstreept hoe belangrijk goede buren zijn.
Een goede buur moet je niet alleen hebben, die moet je ook zelf zijn. Voor mij is een goede buur iemand die alvast even aanklopt met dat pakje dat bezorgd werd, omdat ie zelf straks een paar dagen niet thuis is. Die het geen probleem vindt om een reservesleutel in bewaring te houden. Die extra stoelen meebrengt naar dat drukke feestje… Voor wie ben jij die goede buur?
- 1
- 2
- …
- 16
- Volgende →
Buurtwerk Westerpark vertelt... 